Rejs VT 809 składał się z dwóch odcinków; pierwszy między Nuku Hiva, a Ua Pou, drugi między Ua Pou, a Ua Huka. Ten pierwszy odcinek w całości nagrałem swoim telefonem. Był to jeden z wielu moich lotów po odległym archipelagu Markizów w Polinezji Francuskiej.
| linia lotnicza | Air Tahiti (AT) |
| połączenie | NHV-UAH (z layover na UAP) |
| termin | luty 2020 |
| numer | VT 809 |
| czas rejsu | 29 minut1 – część pierwsza i kolejne pół godziny drugi odcinek |
| rodzaj | krajowy, krótkodystansowy |
| klasa biletu | ekonomiczna (S) |
| cena | zakupiłem w pakiecie wszystkie rejsy po Markizach2 |
| samolot | Twin Otter DHC-6-300 |
Wideorecenzja pierwszego odcinka rejsu VT 809
Twin Otter nie był w typowych barwach Air Tahiti. Widniał na nim napis Tahiti Nui. Jak można wygooglować DHC-6-300 Twin Otter o numerze rejestracyjnym F-OIQF miał 35 lat i w przeszłości należał m.in. do Ethiopian! Na płycie lotniska w Nuku Hiva najczęściej można zobaczyć ATR i wspomnianego Twin Otter. Do samolotu zaprowadziła nas pani, która jednocześnie prowadziła odprawę.
Na schody do samolotu trzeba wchodzić pojedynczo. Usiadłem na samym końcu. To był błąd, ponieważ jedyne niebarwione szyby znajdowały się w pierwszym rzędzie. Miałem za to dużo miejsca na nogi. Po mojej prawej stronie znajdowało się wyjście ewakuacyjne. Nikt nie informował nas o tym jak otworzyć te drzwi. Okazało się, że rejs obsługują linie Air Archipels dla Air Tahiti.
W porównaniu z dużymi samolotami kołowanie odbywało się migiem. Przed samym startem pilot upewnił się, czy wszyscy siedzą z zapiętymi pasami. W kabinie było bardzo gorąco – problemy z klimatyzacją? Niestety podczas wznoszeniu i przelotu nie było żadnych turbulencji. Byłem chyba jedynym turystą. Po wzniesieniu się na wysokość przelotową było już trochę chłodniej, jednak w otworach wentylacyjnych nadal nie czułem nawiewu. Z tą samą dwójką pilotów leciałem za każdym razem, przemieszczając się pomiędzy wyspami Markiz.
Przy dobrej widoczności z okna samolotu można dostrzec wyspy archipelagu. Wracając, podczas lądowania na Nuku Hiva widziałem Ua Pou.
Lądowanie na Ua Pou
Pierwsze lądowanie było najbardziej emocjonującym w moim życiu! Ogonem samolotu wywijało tak, że serce miałem w przełyku. Czułem się jak pchła na ogonie rozemocjonowanego dobermana. Jeszcze po wyjściu z samolotem nogi uginały mi się jak po intensywnym treningu na siłowni.
Linia lotnicza
Air Tahiti
Air Tahiti (VT) to krajowy przewoźnik Polinezji Francuskiej. Faktycznie jest to francuska linia lotnicza. Powstała w 1987 roku, a jej głównym węzłem przesiadkowym jest lotnisko w Faa’a na wyspie Tahiti (PPT). Air Tahiti nie należy do sojuszy, w serwisie skytrax oceniana jest tylko na 5/10.
Air Archipels
Air Archipels jest w całości zależne od Air Tahiti. Dysponuje flotą 5 samolotów i 18 pilotów. W skład floty wchodzą dwa typy samolotów: Beechcraft B200 King Air i DHC6 Twin Otter.
Samoloty Twin Otter pozwalają firmie obsługiwać wszystkie wyspy, w tym te o ograniczonym dostępie, takie jak wyspy Markizy lub wyspy Tuamotu. Z 18 miejscami są szczególnie odpowiednie dla grup.
Air Archipels, zdolne do wysłania załogi w 45 minut, odpowiada za prawie 90% wszystkich ewakuacji medycznych na wyspach Polinezji Francuskiej.3
Bilety i bagaż
Do Twin Otter mogłem zabrać tylko nerkę i wodę. Mój plecak został zabrany do luku bagażowego. Nikt szczególnie nie interesował się ani butelkami alkoholu ani repelentem.
Bilety zakupiłem na stronie Air Tahiti i był to chyba najdłuższy w historii proces zakupu. Szczegóły opisałem w Zapiskach. Rezerwację otrzymałem natychmiast po dokonaniu płatności kartą USD Alior Kantor. Nie miałem możliwości wyboru miejsca w kabinie ekonomicznej. Na rejs nie odprawiłem się przez Internet. Air Tahiti zmieniała wtedy system rezerwacyjny. Zatem do drugiej połowy marca nie można było odprawić się on-line.
Samolot
Siedzenia z łatwością można było złożyć, co nie do końca wydawało mi się bezpieczne. Pokryte były sztuczną skórą. Nie było zagłówków, fotele były bardzo niskie. Na tylnym siedzeniu miałem bardzo dużo miejsca, natomiast z przodu ledwo się zmieściłem.
Toaleta
W tego typu samolocie nie ma mowy o toalecie.
Załoga i serwis
Nie leciały z nami stewardessy. Niestety nie mogłem odprawić się online. Komunikaty załogi były tylko w języku francuskim. Piloci byli bardzo sympatyczni. Byli chyba przyzwyczajeni, że turyści wkładają dziób do ich kabiny.
Lotnisko w Nuku Hiva (NHV)
Terminal jest niewielki, na Nuku Hiva nie ma mowy o rękawie lub autobusie. Lotnisko na Nuku Hiva znajduje się na północnym krańcu wyspy. W okolicy nie ma zabudowań. Podczas wznoszenia było widać m.in drogę do Taiohae – głównej wioski na Nuku Hiva.
Na lotnisko zawiózł mnie mój gospodarz, po drodze zatrzymywaliśmy się podziwiając epickie widoki Nuku Hiva. Transport publiczny nie funkcjonuje na tyle często, by mógł z niego skorzystać turysta. Lotnisko NHV jest oczywiście malutkie, choć największe na Markizach. Można tam kanapki i napoje. Odprawa pasażerów przebiegała bez problemów. Palić można było tylko na zewnątrz.
Lotnisko w Ua Pou (UAP)
Lotnisko Ua Pou jest szczególne, jego wąski pas startowy jest nachylony, a samoloty lądują tylko, gdy nadchodzą z morza, i startują w kierunku morza, niezależnie od panującego wiatru. Aby pilot mógł lądować na wyspie, wymaga specjalnego przeszkolenia z uwagi na brak możliwości powtórzenia lądowania.
Air Tahiti VT 809 – podsumownie
VT 809
Miałem duży problem z oceną tego rejsu. Był moim marzeniem, więc chciałbym wystawić ocenę na szóstkę z plusem. Co mogło być lepiej? Mogła działać klimatyzacja, przed wejściem do samolotu moglibyśmy dostać małą butelkę wody, a komunikaty załogi powinny być wydawane również w języku angielskim.